اجزای پمپ گریز از مرکز

 اجزای اصلی و ساختمان مکانیکی پمپ گریز از مرکز

در این مقاله به تشریح اجزای اصلی و ساختمان مکانیکی پمپ گریز از مرکز یا سانتریفیوژ می پردازیم. هر پمپ گریز از مرکز دارای سه بخش اصلی زیر است که هر کدام از آنها از اجزای مختلفی تشکیل شده است که در ذیل به شرح مختصری از آن پرداخته ایم.

 

1- محرک الکترومغناطیسی

یکی از مهم ترین قسمت هایی که ساختمان مکانیکی پمپ گریز از مرکز را تشکیل می دهد الکتروموتورها هستند. در پمپ های دوار معمولا از سه نوع محرک الکترومغناطیسی یا الکتروموتور، محرک دیزلی و محرک توربینی استفاده می شود.

محرک الکترو مغناطیسی یک ژنراتور بوده که انرژی الکتریکی را به حرکت دورانی تبدیل می کند. محرک توربینی به کمک انرژی بخار آب؛ محور پمپ را می چرخاند.

محرک دیزلی نیز موتوری است که با سوخت فسیلی معمولا گازوئیل کار می کند. خروجی محرک به کمک کوپلینگ به میل محور پمپ متصل شده و این میل محور وارد محفظه آب بندی می شود.

در این محفظه دو یاتاقان (ساچمه ای) قرار داشته که درون روغن غوطه ور می باشند و حکم تکیه گاه های میل محور را دارند. انتهای میل محور به یک پروانه که درون پوسته جا دارد متصل شده است.

اجزای تشکیل دهنده پمپ گریز از مرکز

2-  محفظه آب بندی

3- پوسته که قسمت عمده آن پروانه و شافت است

الف _ پروانه Impeller:

ایمپلرها با انواع مختلف یک دهنه ، دودهنه و باز هستند اصولا پروانه های دو دهنه دارای نیروی محوری Trust کمتر اما هزینه ساخت گران تر می باشند.

همچنین پروانه های باز و نیمه باز از نظر هزینه ساخت ارزانتر می باشند. مشخصه های مایع و وجود ذرات جامد، روانی و ناروانی مایع و پارامترهایی ازاین قبیل درنوع استفاده از ایمپلر موثر هستند.

پروانه های باز در پمپ های محوری و پروانه های بسته در پمپ های شعاعی بکار می روند.که برای نوع باز برای مایعات حاوی ذرات جامد و الیاف دار نوع پروانه بسته برای مایع های تمیز و بدون ذرات شناور مناسب می باشند.

نوعی از پروانه های باز نیز برای مخلوط مایع و جامد بکار می روند. بنابراین ساده ترین نوع پروانه، پروانه باز بوده که برای انتقال مایعات حاوی ناخالصی جامد شناور بکار می رود. پروانه نیم باز نیز برای مایعات رسوب زا بکار برده می شود.

 

کاربرد پروانه بسته

کاربرد پروانه بسته نیز در ظرفیت های بالا و به دو دسته یک چشمی و دو چشمی تقسیم میشود. تعریف پروانه نیز به عنوان بخشی اساسی، قسمت متحرک پمپ است که مایع ورودی به چشم را به علت داشتن حرکت دورانی به خارج می راند.

لازم است اشاره کنیم هر چه اندازه ذرات شناور بیشتر باشد تعداد پره ها کمتر خواهد بود. وضع قرار گرفتن پروانه در پوسته باید به نحوی باشد که فاصله بین آن و پوسته حداقل ممکن باشد.

این فاصله باعث می شود که مایع بین پوسته و پروانه قرار گرفته از یک طرف آن را روغن کاری کند و از طرف دیگر مانع سایش پوسته و پروانه شود. به همین دلیل نباید این نوع پمپ را بدون مایع راه اندازی کرد.

پمپ های گریز از مرکز توانایی ایجاد فشار بالا را ندارند لذا برای رسیدن به فشار بالا از پمپ های چند پروانه ای استفاده می شود. این پمپ ها برای حجم زیاد و فشار پایین بهترین راندمان را دارد.

همچنین این پمپ ها جریان خروجی یکنواختی دارند. اگر این نوع پمپ با خروجی بسته کار کند، درجه حرارت مایع درون پوسته افزایش یافته و با تولید بخار در قسمت داخلی دچار ارتعاش می شود که در این وضع گویند پمپ هوا گرفته و باید هواگیری شود.

 

موقعیت های مختلف پروانه در پمپ گریز از مرکز

پروانه ممکن است به یک صفحه متصل باشد یا بین دو صفحه قرار گرفته باشد یا آزاد باشد. مایع در جهت محور وارد بدنه پمپ می‌شود و مایع ورودی بوسیله پره‌های پروانه گرفته شده و به داخل یک پیچک که مماس بر پمپ می‌باشد تخلیه می‌گردد.

آب بندی پمپ های سانتریفوژ مسئله مهمی است که عدم رعایت آن باعث کاهش راندمان عمل پمپ می‌گردد. همانطور که از این پمپ ها درک می‌شود، اساس کارشان برای حمل سیالات از نقطه‌ای به نقطه دیگر بر حرکت سیال در خلاف جهت مرکز محور پمپ بنا نهاده شده است.

یعنی در واقع سیال با دور شدن از مرکز محور پمپ به داخل لوله رانش هدایت خواهد شد و یا اختلاف فشار ایجاد شده بین قسمت مکش و رانش پمپ، سیال با سرعت به حرکت خود در سوی تخلیه ادامه می‌دهد.

اصولا این پمپ ها متشکل از یک پروانه و یک محور است که داخل یک پوسته فلزی مستقر می‌باشند. (این پوسته فلزی VOLUTE یا نوع پیچکی نام دارد و پروانه داخل پوسته به IMPELLER  موسوم است.)

این پمپ ها برای حجم زیاد و فشار پایین بهترین راندمان را دارد. می توان جریان خروجی را بردن اینکه در داخل فشار زیاد شود بدون هیچ خطری متوقف کرد. همچنین این پمپ ها جریان خروجی یکنواختی دارند.

اگر این نوع پمپ با خروجی بسته کار کند، درجه حرارت مایع درون پوسته افزایش یافته و با تولید بخار در قسمت داخلی دچار ارتعاش می شود که در این وضع گویند پمپ هوا گرفته و باید هواگیری شود.

ب _ رینگ های سایشی

تنها نقطه ای که پوسته و پروانه به عنوان اجزای دورانی و ثابت با هم در تماس قرار می گیرند محل رینگ های سایش است. ممکن است که پمپ به دلایل مختلف دچار ارتعاش شود. این ارتعاش باعث ساییده شدن پروانه و پوسته می گردد. در بعضی مواقع باعث جام کردن پمپ می شود.

برای جلوگیری از این وضع از یک حلقه سایش استفاده می شود که هم در پروانه و هم در پوسته کار گذاشته می گردد. با کمی لقی و نشت مایع از ما بین این دو رینگ حرکت دورانی ایمپلر بدون ارتعاش و مشکلات مکانیکی صورت می گردد.

لقی ما بین دو رینگ پوسته و پروانه موجب عبور لایه ای از مایع پمپاژ شده می شود که بعنوان مستهلک کننده ارتعاش عمل می کند. اما نشت زیاد مایع نیز باعث افت کارآیی پمپ و هدر رفتن قدرت محرک می گردد. ارتعاش زیاد، فشار زیاد و کار مداوم باعث سائیده شدن رینگ ها شده که باید به موقع تعویض شوند.

 

ج _ شافت

نقش اساسی شافت انتقال گشتاور وارده، به هنگام راه اندازی و عملکرد و همچنین به عنوان نشیمن گاه و تکیه گاهی برای دیگر قطعات دوار است. حداکثر خیز شافت در شرایط دورانی می باید از حداقل لقی ما بین قطعات دوار و ثابت کمتر باشد.

بارهای اعمالی به شافت عبارتند از:

•  نیروی گشتاور
• نیروی وزن قطعات
• نیروی هیدرولیکی شعاعی و …

مقدار طراحی شافت ها این بارها به طور همزمان با فاصله یاتاقان ها ، مقدار overhung آویخته از یک سر، سرعت های بحرانی و محل تاثیر بارها مورد بررسی قرار می گیرند. همچنین شافت ها می بایست تحمل بارهای ضربه ای ناشی از پیچش و عدم پیچش و تنش های حرارتی بهنگام سرد و گرم شدن را داشته باشند.

• شافت صلب و انعطاف پذیر(نرم)

شافتی که سرعت (دور) عملکرد نرمال آن پایین تر از دور بحرانی نخست آن قرار گیرد به شافت صلب موسوم است. اگر دور عملکرد آن بالاتر از اولین دور بحرانی قرار گیرد آن را شافت انعطاف پذیر گویند.
معمولا دور عملکرد 20% کمتر و 25%– 40% بالاتر از دور بحرانی critical speed نگه می دارند. هنگام راه اندازی و خاموش کردن دستگاه باید خیلی سریع از دور بحرانی عبور کرد.

 

د _ یاتاقان ها

وظیفه یاتاقان ها در پمپ نگهداشتن شافت و روتور در مرکز شافت در مرکز اجزاء ثابت و تحمل بارهای شعاعی و محوری است. تحمل کننده بارهای شعاعی را یاتاقان های شعاعی و تحمل کننده های بارهای محوری را یاتاقان های محوری نامند. البته یاتاقان های محوری در عین حال بار شعاعی را نیز تحمل می کنند.

یاتاقان های مابین کوپلینگ و پمپ را این بورد و یاتاقان های سمت دیگر را اوت بورد گویند. در پمپ های آویخته از یک سر شافت آن یاتاقانی که به پروانه نزدیکتر باشد را این بورد و دورتری را اوت بورد گویند. یاتاقان های محوری در سمت اوت بورد نصب می کنند.

 

ﻫ _ کوپلینگ ها

کوپلینگ ها برای انتقال دور و گشتاور از ماشین محرک به ماشین متحرک به کار می روند. وظیفه دیگر کوپلینگ از بین بردن نا هم محوری ،انتقال بارهای محوری مابین دو ماشین و تنظیم شافت های محرک و متحرک در مقابل سائیدگی می باشد.

 

کوپلینگ ها دو نوعند:

کوپلینگ صلب:

در مواقعی که دقت هم محوری باید بالا باشد از این نوع کوپلینگ استفاده می کنند. همچنین در مواقعی که لازم باشد که یکی از روتورها توسط شافت دیگر نگه داشته شود، این کار را بوسیله کوپلینگ صلب انجام می دهند. در این نوع کوپلینگ ها اگر دقت هم محوری کم باشد باعث ایجاد مشکلات مکانیکی می گردد.

انواع متداول کوپلینگ صلب عبارتند از:

1. فلنجی با پیچ های مناسب (استفاده رایج در پمپ های عمودی)
2. کلمپی چاک دار
3. در امتداد محور

کوپلینگ انعطاف پذیر:

این کوپلینگ ها علاوه بر اینکه وظیفه انتقال قدرت از موتور به پمپ (شافت) را دارند عمل از بین بردن ناهم محوری بین دو شافت محرک و متحرک را نیز انجام می دهند. کوپلینگ های انعطاف پذیر به غیر از مدل چرخ دنده ای برای دورها و قدرت های پایین استفاده می شوند.

غلاف ها

جهت جلوگیری از فرسایش، خوردگی و ساییدگی در محل کاسه نمدها و یاتاقان های داخل و دیگر قسمت ها از غلاف های مناسب استفاده می شود.

 

 تاریخچه پمپ گريز از مركز (پمپ های سانتریفوژ)

پمپ گريز از مركز از آنجایی ساخته شد که نیاز انسان به آب و جابجایی آن از نقطه ای به نقطه ای دیگر باعث شد بتواند این مشکل را برطرف کند و دستگاهی بسازد که بتواند این جابجایی را انجام دهد.

اولین نمونه های پمپ ها که نیروی محرک آنها توسط انسان یا حیوانات تامین می شد، توسط مصریان باستان در 17 قرن پیش از میلاد مسیح ساخته شد و مورد استفاده قرار گرفتند.

آنها توانسته بودن آب را با پمپ های رفت و برگشتی از عمق 5 متر و 91 سانتی متری زمین بیرون بکشند.در یونان باستان نیز پمپ های رفت و برگشتی با طرح ساده 4 قرن قبل از میلاد ساخته شده بود.

تاریخ مشخصی در مورد ابداع پمپ های سانتریفیوژ وجود ندارد، اما گفته می شود که نقاشی های لئوناردو داوینچی در قرن پانزدهم میلادی نشان می دهد که چگونه با اعمال نیروی گریز از مرکز به آب درون یک لوله خمیده، آب را تا مقدار معینی بالا می برد.

ساخت اولین پمپ گريز از مركز

اولین پمپ گریز از مرکز در اواخر قرن هفدهم و اوایل قرن هجدهم توسط مهندسین فرانسوی و ایتالیایی ساخته شده و در سال (1732) کاربرد عملی یافتند.

در نیمه های قرن نوزدهم عیب اصلی پمپ های رفت و برگشتی که عبارت از مقدار جریان پایین می باشد، موجب این شد که پمپ های سانتریفیوژ با استقبال بیشتری روبرو شوند و جایگاه وسیع تری در صنعت پیدا کنند.

در پمپ های سانتریفوژ مایع به مرکز پمپ و پای پره‌ها وارد شده و اثر نیروی گریز از مرکز که ناشی از گردش سریع پمپ می‌باشد، انرژی جنشی زیادی پیدا کرده و به طرف خارج پرتاب می‌شود و پوسته را پر از سیال می‌کند. انرژی جنبشی در قسمت خروجی پمپ اجبارا به انرژی فشار تبدیل می‌گردد.

جهت حرکت پروانه در پمپ گریز از مرکز :

جهتی است عمود بر فرو رفتگی پره های درون پمپ. پمپ های گریز از مرکز یا سانتریفیوژ از پر مصرف‌ترین پمپ هائی می‌باشند که در صنعت بطور فراوان بکار می‌روند.

حسن این پمپ ها در آن است که گذر حجمی سیال در آنها یکنواخت بوده و همچنین چنانچه لوله تخلیه مسدود و یا تنگ شود، فشار زیادی که به پمپ آسیب رساند ایجاد نخواهد شد در نتیجه بار آن به حدی نخواهد رسید که موتور محرک خود را از کار بیندازد.

دو نوع افت فشار داریم:

1. افت اصطکاکی 
2. افت اتصالات

عملکرد موفق یک پمپ تا حدود زیادی بستگی به انتخاب و نصب صحیح آن دارد. جهت حصول اطمینان از حداکثر کارایی پمپ و حداقل نیاز به تعمیر و نگهداری، انتخاب پمپ باید با عرضه اطلاعات صحیح به کاتالوگ صورت گیرد.

بیشتر سازندگان پمپ اطلاعات لازم در خصوص پمپ تولیدی خود را در کاتولوگ و کتابچه راهنما ذکر می‌کنند:

اطلاعاتی از قبیل نصب، عملکرد و تعمیر و نگهداری. در این مبحث منتخبی از این گونه دانستنی ها درباره پمپ های سانتریفوژ و همچنینی عیوب متصوره، علت و چگونگی رفع این عیوب ذکر می‌گردد.

انواع پمپ گريز از مركز (پمپ های سانتریفیوژ):

این پمپ ها بر اساس طراحی پروانه ها و تعداد پروانه ها کلاس بندی می شوند.

یک پمپ چند مرحله ای بیشتر از یک پروانه دارد. یک پمپ دو مرحله ای دو پروانه دارد. یک پمپ دو مرحله ای اثر یکسانی، همچون دوپمپ یک مرحله ای که به صورت سری می باشد، دارند. خروجی پمپ اول وارد پمپ دوم می گردد.

یک پمپ چند مرحله ای دارای دو یا چند پروانه که روی یک شافت نصب شده اند، می باشد. دبی در خروجی پروانه دوم بیشتر از دبی خروجی در پروانه اول است.

زیاد شدن تعداد پروانه ها دبی خروجی نهایی را بالا می برد.

از آنجایی که مایعات تقریبا تراکم ناپذیر هستند، تمام پروانه ها در پمپ برای ظرفیت یکسانی طراحی می گردند. پروانه های یک پمپ چند مرحله ای دارای اندازه یکسانی می باشند.

این پمپ ها همچنین براساس تک مکشی و یا دو مکشی بودنشان کلاس بندی می شوند.

در یک پمپ تک مکشی سیال از یک طرف و در یک پمپ دومکشی سیال از میان دو طرف پروانه وارد می گردند.

از آنجایی که مایع از دو طرف پروانه وارد می گردد، از یک پمپ دو مکشی برای ظرفیت های بالای عملیاتی استفاده می شود. پمپ های دو مکشی دارای NPSH پایین هستند.

 

 

پمپ های طبقاتی در سیستم تأسیساتی کاربرد فراوان دارند، مختصرا به ساختمان این نوع پمپ ها اشاره می‌گردد.

پمپ های سانتریفوژ از نظر مکش

پمپ های سانتریفوژ ممکن است با یک مکش یا با دو مکش باشند. پمپ های سانتریفوژ با دو مکش جریان سیال را از طریق دو لوله و به مقدار یکسان از دو طرف پروانه وارد پمپ می‌کنند.

عوامل موثر بر ظرفیت پمپ های سانتریفوژ

ظرفیت یک پمپ سانتریفوژ بستگی به چگونگی طراحی پمپ، سرعت گردش پروانه پمپ، فشار مطلق قسمت مکش پمپ، فشار قسمت تخلیه پمپ و خواص فیزیکی سیال عبوری از پمپ دارد.

اجزای یک پمپ سانتریفوژ

1. موتور، که باعث حرکت دورانی محور می گردد.
2. روتور، (که خود شامل محور و پره‌ها است).
3. پوسته جداره
4. لوله مکش
5. لوله رانش
6. محفظه بین پوسته و پروانه

پروانه پمپ شامل پره‌هایی می‌باشد که به نحوی ساخته شده‌اند تا جریان داخل پمپ حتی المقدور یکنواخت باشد.

انواع پروانه‌های پمپ های سانتریفوژ

چند نوع از پروانه‌های پمپ های سانتریفوژ را نشان می‌دهد هر چه تعداد پره‌های پروانه بیشتر باشد کنترل در جهت حرکت سیال بیشتر بوده و تلفات ناشی از جریان های گردشی بین پره‌ها کمتر خواهد بود.

انواع پروانه‌های معمولی

پروانه ممکن است به یک صفحه متصل باشد یا بین دو صفحه قرار گرفته باشد یا آزاد باشد. مایع در جهت محور وارد بدنه پمپ می‌شود و مایع ورودی بوسیله پره‌های پروانه گرفته شده و به داخل یک پیچک که مماس بر پمپ می‌باشد تخلیه می‌گردد.

آب بندی پمپ های سانتریفوژ مسئله مهمی است که عدم رعایت آن باعث کاهش راندمان عمل پمپ می‌گردد.

همانطور که از این پمپ ها در ک می‌شود، اساس کارشان برای حمل سیالات از نقطه‌ای به نقطه دیگر بر حرکت سیال در خلاف جهت مرکز محور پمپ بنا نهاده شده است، یعنی در واقع سیال با دور شدن از مرکز محور پمپ به داخل لوله رانش هدایت خواهد شد و یا اختلاف فشار ایجاد شده بین قسمت مکش و رانش پمپ، سیال با سرعت به حرکت خود در سوی تخلیه ادامه می‌دهد.

اصولا این پمپ ها متشکل از یک پروانه و یک محور که در داخل یک پوسته فلزی مستقر می‌باشند (این پوسته فلزی VOLUTE یا نوع پیچکی نامه دارد و پروانه داخل پوسته IMPELLER موسوم است.)

مواد ساختن پمپ سانتریفوژ

پمپ های سانتریفوژ را از مواد مختلفی می‌سازند. اکثرا پروانه و بدنه از مواد مقاوم در مقابل خوردگی و سایش ساخته می‌شوند.

فولاد ضد زنگ، نیکل، لاستیک، پلی پروپیلن در ساختمان پمپ های سانتریفوژ بکار می‌روند.

در صورتی که پمپ های سانتریفوژ برای انتقال سیالات حاوی مواد معلق جامد مورد استفاده قرار می‌گیرند، بایستی فاصله بین پره‌ها و دریچه‌ها به اندازه کافی بزرگ باشند تا از خطر مسدود شدن آنها جلوگیری شود.

مزایای پمپ سانتریفوژ

• پمپهای سانتریفوژ دارای ساختمان ساده‌ای بوده و از مواد گوناگون ساخته می‌شوند.
• در استفاده از این پمپ ها نیازی به شیر یا سوپاپ می‌باشد.
• چون پمپ در سرعت های بالا عمل می‌کند لذا می‌توان آنرا مستقیما به موتور الکتریکی متصل نمود. با افزایش سرعت برای عملکرد معین ابعاد پمپ کوچکتر می‌شود.
• دبی آن یکنواخت است.
• هزینه تعمیرات آن از پمپ های دیگر کمتر می‌باشد.
• درصورت قطع جریان می‌تواند مدت بدون آسیب رسیدن به پمپ به گردش ادامه دهد.
• برای انتقال سیالات با مواد معلق بخوبی عمل می‌کنند.
• نسبت به پمپ های دیگر با ظرفیت مشابه دارای ابعاد کوچکتری می‌باشند.

معایب پمپ سانتریفوژ

• پمپ های سانتریفوژ قادر به ایجاد فشارهای بالا نمی‌ باشند و به این منظور برای فشارهای بالا باید از پمپ های چند مرحله‌ای استفاده نمود.
• در شرایط معین و محدودی با راندمان بالا عمل می‌کند.
• راه اندازی این پمپ ها نیاز به آماده سازی دارد.
• در صورتی که پمپ ها از کار بیفتند، سیال می‌تواند به قسمت مکش از درون پمپ ها جاری شود. لذا بهتر است که در خروجی این پمپ ها از شیر یک طرفه استفاده نمود.
• برای سیالات با ویسکوزیته (غلظت) بالا نمی‌توان از این نوع پمپ استفاده نمود.

پمپ های حلزونی (پیچکی) و افشان

لازم به یادآوری است که پمپ های پیچکی و افشان کاملا از نوع گریز از مرکز می‌باشند.

پمپ حلزونی تلمبه پیچکی:

در تلمبه‌های پیچکی گریز از مرکز، پروانه در داخلی محفظه مارپیچ حلزونی که بتدریج توسعه می یابد گردش می کند و در اثر گردش محور تلمبه، که به پروانه انتقال می یابد سیال از مرکز پمپ در جهت شعاع و به سوی کناری پوسته پمپ حرکت کرده بطرف لوله رانش منحرف می شود.

این پمپها یا طبقه و چند طبقه نیز ساخته می شوند. بیشترین کاربرد را در صنعت دارند.

پمپ افشان:

پروانه تلمبه افشان در داخل محفظه پره داری گردش می‌کند که پره‌های آن ثابت بوده (پخش کننده‌ها) و برای عبور مایع مجراهائی واگرایی تعبیه شده‌اند که به تدریج توسعه می‌یابند.

جهت جریان مایع ورود به این مجراها تغییر کرده و پیش از ورود به محفظه مارپیچی تغییرات سرعت مبدل به تغییرات فشار می‌شود.

اصولا راندمان با ضریب بهره دهی پمپ های افشان بیش از پمپ های پیچکی است و همچنین پمپ های افشان را با قدرت های بالا و ظرفیت های آبدهی فراوان می‌سازند و چون ساختمان داخل آن پیچیده است به نسبت، قیمت آن از قیمت پمپ های پیچکی گرانتر است. این پمپ ها یک طبقه و چند طبقه ساخته می‌شوند.

 

پمپهای یک طبقه و چند طبقه

پمپ های یک طبقه SINGLE-STAGE PUMPS: پمپ های گریز از مرکز یک طبقه با انواع گوناگون پروانه ها ساخته می شود، یکی از ساده ترین انواع آنها دارای یک مجرای مکش و یک پروانه می باشد و به این جهت یک طبقه نامیده شده است.

پره های پروانه بین دو صفحه قرار گرفته اند و مجاری مایع بین پره ها و این دو صفحه محصور گردیده اند. این نوع پروانه به تمام بسته موسوم می باشد که مورد استعمال بیشتری دارد.

پمپ های چند طبقه MULTISAGE PUMPS: پمپ های طبقه گریز از مرکز، تا کنون برای تولید 40 اتمسفر فشار (600 پوند بر اینج مربع و یا ارتفاع 350 متر آبدهی) و با سرعت 7150 دور در دقیقه ساخته شده اند. با این حال وقتی که سرعت گردش تلمبه از 3500 دور در دقیقه تجاوز نکند، معمولا ارتفاع آبدهی آنها از 120 متر تجاوز نمی‌کند.

بنابراین در مواردی که ارتفاع آبدهی پمپ های یک طبقه کافی نباشد از پمپ های چند طبقه که دارای ارتفاع آبدهی بیشتری است استفاده می‌کنند.

شاید لازم به یادآوری باشد که چون در صنایع استخراج نفت لازم است، پمپ هائی بکار گرفته شود که دارای ظرفیت گذر حجمی بسیار زیاد و ارتفاع فوق العاده باند از پمپ های چند طبقه استفاده می‌شود،

برای مثال پمپی ساخته شده است که دارای 317 طبقه (هر طبقه و یک محفظه می‌باشد) و به ارتفاع انرژی 2700 متر بوده است. بطور خلاصه در یک پمپ چند طبقه دور یا چند پروانه متوالی روی یک محو قرار می‌گیرند.

آب در پوسته همان طبقه جمع شده، طبقه دوم تخلیه می‌شود و از دوم به سوم و به همین ترتیب ادامه می‌یابد. پمپ های چند طبقه هم با محور افقی و هم با محور قائم کاربرد دارند.

 

کاربرد پمپ گريز از مركز:

پمپ دستگاهی است که با ازدیاد فشار سیال باعث انتقال آن از نقطه ای به نقطه ای دیگر می گردد. اساس کار پمپ گریز از مرکز بر اساس نیروی گریز از مرکز است، به اینصورت که قسمت متحرک پمپ تحت حرکت دورانی، قطرات آب را از مرکز به خارج پرتاب می کند.

چون قطرات دارای سرعت زیاد می باشند در برخورد با پوسته سرعت آنها به فشار تبدیل می گردد. در واقع اساس کار آنها بر اعمال نیروی گریز از مرکز و تبادل اندازه حرکت در پره های پروانه به واحد وزن مایع مبتنی است.

در اکثر صنایع و رسانش های ساختمانی، در صنایع شیمیایی و نفت پمپ های سانتریفوژ مصارف بسیاری دارند. پمپ های سانتریفوژ برای مایعات مختلفی با مواد معلق گوناگون بکار می‌روند. سرعت این پمپ ها زیاد می‌باشد، لذا می‌توان آنها را مستقیما به الکتروموتور وصل نمود.

پمپ های سانتریفیوژ متشکل از سه نوع جریان می باشند.

• پمپ سانتریفیوژ با جریان شعاعی (Turbo Pumps)
• پمپ سانتریفیوژ با جریان وتری (Impeller Pump)
• پمپ سانتریفیوژ با جریان محوری (Roto Dynamic)

عموما با این عناوین در اصطلاح فرانسه شناخته می شوند. دامنه کاربرد پمپ های سانتریفیوژ بسیار وسیع بوده، و در صنایع شیمیایی، کاغذسازی، صنایع غذایی و لبنیات، فلزات مذاب، آب و فاضلاب، دفع مواد زائد، نفت و پتروشیمی و دیگر مواد به کار می روند.

از نظر ظرفیت دبی، توانایی این پمپ ها برای ظرفیت های بالا و متوسط نوع جریان وتری و دبی های پایین نوع محوری و در دبی بالا نوع شعاعی می باشد. البته دو کمیت دبی و ظرفیت مستقل از هم نیستند و به شکل، اندازه و سرعت پره ها بستگی دارند.

انواع پمپ گريز از مركز

پمپ های گریز از مرکز را بر حسب نوع ساختمان به انواع زیر تقسیم بندی می‌کنند:

1.  از نظر نوع پروانه، تعداد تیغه و وضعیت آنها.
2.  از نظر وضعیت طبقات که ممکن است یک طبقه و یا چند طبقه باشند.
3. از نظر مقدار آبدهی و ارتفاع که ممکن است بصورت کم ، متوسط و زیاد باشند.

ممکن است پمپ ها را بر حسب نوع استفاده آنها تقسیم بندی کنند:

1. پمپ های سیرکولاتور برای به جریان انداختن آب گرم در سیستم های حرارتی.
2.  پمپ های افقی یک طبقه از نوع مکش مارپیچی جهت استفاده در تأسیسات مکانیکی.
3. پمپ های سانتریفوژ فشار قوی چند طبقه جهت استفاده در آبرسانی و غیره.
4. پمپ های شناور جهت استفاده در چاههای عمیق و نیمه عمیق.
5. پمپ های لجن کش جهت استفاده در سیستم های فاضلاب.

نظر به اینکه پمپ های طبقاتی در سیستم تأسیساتی کاربرد فراوان دارند، مختصرا به ساختمان این نوع پمپ ها اشاره می‌گردد.

عوامل موثر بر ظرفیت پمپ های گريز از مركز

ظرفیت یک پمپ سانتریفوژ بستگی به عوامل زیر دارد.

• چگونگی طراحی پمپ
• سرعت گردش پروانه پمپ
• فشار قسمت تخلیه پمپ
•  خواص فیزیکی سیال عبوری
•  فشار مطلق قسمت مکش پمپ

اجزای یک پمپ سانتریفوژ

• لوله رانش
• لوله مکش
• پوسته یا جداره
• محفظه بین پوسته و پروانه
• روتور، که شامل محور و پره‌ها است.
• موتور، که باعث حرکت دورانی محور پمپ می گردد.

مقالات مرتبط

انواع پمپ ها در بویلر و دیگ بخار – بخش دوم

تاریخچه ساخت پمپ گریز از مرکز -کاربرد و انواع آن

بهبود راندمان پمپ

دیگ بخار