کیفیت آب تغذیه بویلر از اهمیت بالایی برخوردار است . این آب باید در دمای صحیح معمولا بالاتر از ۸۰ ºc باشد تا از شوک حرارتی جلوگیری شود و عملکرد دیگ را مختل ننماید . همچنین آب ورودی باید دارای سختی کم و کیفیت بالا باشد تا از صدمه به دیگ جلوگیری شود.
آب معمولی و شهری جهت استفاده به عنوان آب تغذیه بویلر و دیگ بخار مناسب نبوده و می تواند به سرعت باعث تشکیل رسوب و جرم شود، در نتیجه راندمان دیگ پائین آمده و امکان کثیف شدن و مرطوب شدن بخار وجود خواهد داشت و همچنین عمر کاری دیگ نیز پائین خواهد آمد. بنابراین آب تغذیه بویلر باید سختی گیری و هوازدائی شده و ناخالصی های آن با افزایش مواد شیمیایی حذف گردند .
گرمایش آب ورودی و تامین شرایط مناسب آن، در تانک تغذیه و دی اریتور که معمولا در بالای دیگ بخار نصب می شوند، انجام می شود. در صورت نیاز و در زمان کاهش سطح آب بویلر پمپ تغذیه آب را به داخل بویلر پمپاژ می نماید.
گرمایش آب داخل مخزن تغذیه، درصد اکسیژن و گازهای نامحلول را نیز کاهش می دهد تا از ایجاد خوردگی در سیستم بخار جلوگیری شود.
عملیات شیمیایی که بر روی آب تغذیه بویلر انجام می گیرد موجب تشکیل مواد جامد معلق در داخل دیگ شده که بطور ناخواسته در زیر دیگ و بصورت لجن جمع خواهد شد و طی عملیاتی که به زیر آبزنی معروف است، تخلیه می گردد. این امر می تواند بصورت دستی انجام شود (اپراتور با استفاده از اهرم خاصی شیر زیر دیگ را چندین بار در روز و در مدت معینی (بطور مثال۵-۱۰ ثانیه) باز و بسته می نماید.)
ناخالصی های دیگری نیز در آب ورودی دیگ بصورت معلق وجود دارد که غلظت آنها با تولید بخار افزایش می یابد و بنابراین باید با روش مناسب کنترل شوند.
سیستم کنترل سختی شامل مجموعه ای از المانهای مختلف است که این وظیفه را عهده دار است . سنسور خاصی داخل دیگ نصب شده با فرمان به شیر کنترل اتوماتیک مجاور موجب باز شدن آن شده و مقداری از آب دیگ را تخلیه می نماید. آب تخلیه شده بوسیله آب تغذیه ورودی جایگزین شده و بدین طریق سطح سختی آب پائین خواهد آمد.
در صورت عدم کنترل دقیق سطح آب دیگ، عواقب بسیار خطرناکی ممکن خواهد بود . در صورت کاهش سطح زیاد آب و خشک شدن لوله های دیگ، امکان داغ شدن زیاد لوله ها و ترک برداشتن آنها و حتی انفجار وجود خواهد داشت . در صورتی که سطح آب بسیار بالا بیاید، امکان ورود آب به سیستم توزیع بخار و مشکلات متعاقب وجود خواهد داشت .
به همین علت در بویلرهای بخار از کنترلرهای سطح استفاده می شود که مجهز به سیستم اعلام خطر هستند تا در صورت بروز مشکل، اخطار داده و یا مشعل را به صورت کامل خاموش نمایند.
روش مدرن کنرل سطح، استفاده از میله های حسگر سطح آب درون دیگ های بخار است.
در صورتیکه سطح آب بویلر کمتر از میزان قابل قبول پائین بیاید، کنترلر مربوط سیگنالی را به سمت پمپ ارسال می نماید که منجر به روشن شدن آن و تامین آب خواهد شد.
و پس از رسیدن به سطح بالائی ، مجددا فرمان خاموش صادر می شود. میله حسگر، سطوح مربوط به روشن و خاموش شدن پمپ و سطوح آلارم بالا و پائین را حس کرده و فرمان لازم را صادر می نماید . سیستم های دیگر جایگزین از کنترل کننده های سطح دارای شناور استفاده می نمایند.
مطالب مرتبط
! کپی ممنوع * استفاده از مطالب این سایت فقط با ذکر نام منبع بلامانع می باشد * کپی ممنوع !
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |